λέσ̌ιν
Ουσιαστικό, ουδέτερο

Κοινή αργκό

---

Άνθρωπος βρόμικος, σιχαμένος κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Παραδείγματα

Ρε λαλώ σου μεν τον εμπιστεύκεσε τζε τούτος εν πολλά λέσσιν τζε εν να σου παίξει ππουσσκιά.

---

Προέλευση

μσν. λέσι < τουρκ. leş `ψοφίμι΄

Παρατηρήσεις (γλωσσικές)

1. Η λέξη συναντάται και σε άλλες νεοελληνικές διαλέκτους:

λέχι, λέσι: το ψοφίμι, όπως στην κοινή νεοελληνική, αλλά έχει ενδιαφέρον ότι έχει αναπτυχθεί και η σημ. λέχης = τεμπέλης, με παράδειγμα χρήσης «Δεν επήε σήμερο ο γιος μας στο σκολειό μόνο εκείτουντανε ολημέριως τση μέρας ωσάν τον λέχη», που δείχνει πώς έγινε η αλλαγή σημασίας και γένους. Και » με το λέχι ντου» = με το πάσο του.

 

2. Η αρχική σημασία της λέξης διασώζεται σε χρήσεις όπως οι παρακάτω:

Ο καράολος ο μάγκας
Πας στους τσίγγους της παράγκας
Που τζιημάτε σαν το λέσιην
Τζι αντροπήν ποττέ εν έσιει

 

 

3. Παροιμία:

Ούλοι λέσιν τζιαι πολέσιν τζι ο πελλός τζει που πονεί.

Αυτή η παροιμία είναι χαρακτηριστική για τον κολλητό που τα έχει γ@μήσει όλα με την επιμονή του σε κάτι. Ή για την μάνα μας που μπορεί να της λες ότι έχεις πονοκέφαλο ή πονάς το πόδι σου γιατί χτύπησες και η απάντηση της και στα δύο είναι ότι πρέπει να φάς για να σου περάσει αλλά και για να μην μείνεις μικρός.

---